W3C به معنای کنسرسیوم شبکه جهانی وب است. هدف W3C، ارائه مجموعه چهارچوب ها و استانداردهایی برای سایت ها است تا بر مشکلاتی نظیر سازگاری با مرورگرهای مختلف مورد استفاده در سراسر دنیا فایق آیند.

استانداردها تنها یک چهارچوب بیشتر نمی باشد ولی طراحان ماهر سایت و برنامه نویسان به آنچه این سازمان می گوید بخوبی توجه می کنند. در حقیقت بسیاری از شرکتهایی که تقاضای استخدام برنامه نویسان و طراحان وب را دارند، این نکته را عنوان می کنند که کدهای نوشته شده در ساخت سایت توسط طراحان می بایست از لحاظ W3C معتبر سازی شده باشد. اگرچه برای XHTML و HTML این موضوع خیلی مرسوم است ولی اهمییت بیشتر این موضوع وقتی خواهد بود که سایت بطور کامل از CSS استفاده کند.

“تیم برنرز – لی” شخصی بود که به زیبایی شبکه جهانی وب را در زمانی که اولین مرورگر اینترنتی خود را پیش از سال 1989 میلادی ساخت اختراع کرده است. پیشروان این صنعت بعدها کنسرسیومی را برای استانداردسازی تکنولوژیهای استفاده شده در شبکه جهانی وب بوجود آورند. بدون استانداردسازی، اینترنت، به دنیایی که هم اکنون شاهد آن هستیم تبدیل نمی شد. تعامل میان دستگاه ها و ابزارهای مختلف نیازمند رابطی استاندارد و پرتکلهای محاوره ای استاندارد برای ارسال و دریافت داده ها و اطلاعات است.

این کار، هدف اصلی W3C است. برای انتشار استانداردی ضروری است که تمامی کامپیوترها بتوانند با یک زبان مشترک با یکدیگر صحبت کنند و تمامی مرورگرها بتوانند صفحات سایت ها را به گونه ای یکسان و مشابه نمایش دهند. کنسرسیوم همچنین آموزشهایی را به طراحان و برنامه نویسان سایت می دهد بطوریکه آنها بتوانند در کنار هم در ساخت سایتی مناسب با استانداردهای W3C کار کنند.

نتیجه تلاشهای کنسرسیوم به اینجا رسیده است که فردی در چین با سیستم مکینتاش و یا فردی در کانادا با ویندوز XP هر دو می توانند به سایتی با هاست لینوکس در افریقای جنوبی دسترسی داشته باشند. چنانچه آن سایت با استانداردهای معتبر HTML و کدهای CSS نوشته شده باشد، صفحه می بایست در مرورگرهای مختلف و سیستمهای عامل متفاوت نتیجه ای مشابه را در پی داشته باشد.

چرا استفاده از استانداردها و کدهای معتبرسازی اهمییت دارد؟
اگرچه تمامی مرورگرها، کدهای HTML را درک می کنند، ولی آنها اینکار را به روشی مشابه انجام نمی دهند. هر مرورگر، الویتهای خاص خود را در بکارگیری HTML و CSS دارد تا بتواند افکت تصویری مورد نظر را نمایش دهد، چراکه هیچ استانداردی در بیان آنچه که طراحان می خواهند وجود ندارد. نتیجه این امر آن است که کدی که بنظر در مرورگر اینترنت اکسپلورر بخوبی کار می کند ممکن است تا مرورگر فایرفاکس، اپرا سفری و غیره بخوبی کار نکند و یا بالعکس. متاسفانه بسیاری از طراحان، کدهای خود را تنها بر روی اینترنت اکسپلورر آزمایش کنند و 35 درصد از کل کاربرانی را که از مرورگرهای دیگر استفاده می کنند را نادیده می گیرند. تقریبا نزدیک به صدها نوع مختلف از مرورگرها وجود دارد و تعداد حتی بیشتری برای PDAها، تلفنهای همراه، و دستگاه های الکترونیکی لوکس دیگری که می توانند به اسنترنت متصل شوند موجود می باشند.

امکان آزمایش صفحات سایت در همه این مرورگرها غیر ممکن است. درحالیکه آزمایش صفحات سایت در اکثر مرورگرهای مرسوم احتمالا برای اکثر مردم کافی می باشد، ولی طراحان سایتی که می خواهند سایت طراحی شده در پلتفرمهای مختلف بخوبی کار کند می توانند کدهایشان را با استانداردهای W3C بنویسند.

چرا همه طراحان سایت و برنامه نویسان از استانداردهای W3C تبعییت نمی کنند؟
آنها اینکار را نمی کنند بدلیل آنکه هیچکدام از ویرایشگرهای HTML معروف، کدهایی که 100 درصد مطابق با استاندارد W3C باشد تولید نمی کنند. هرچه استاندارد جدیدتر باشد، احتمال کمتری وجود دارد که کدهای تولید شده مطابق با آن استاندارد باشد. در بین تمام ویرایشگرهای HTML موجود، دریم ویور بهترین کدها را تولید می کند و فرونت پیج بدترین آنها را. تعجبی وجود ندارد که فرونت پیج، که محصولی از مایکروسافت است، کدهایی تولید کند که منحصرا برای استفاده در اینترنت اکسپلورر مناسب می باشد. ویرایشگرهای HTML مرسوم دیگر نیز رتبه ای بین دریم ویور و فرونت را دارا می باشند.

کدهای با دست نوشته شده نیز هیچ تصمینی ندارند که از استانداردها تبعیت کنند مگر آنکه شخصی که کدها را می نویسد با آخرین استانداردها آشنایی کامل داشته باشد. مشکل دیگری که با آن مواجه هستیم آن است که بسیاری از ویژگیهای جالب و جذاب موجود، توسط بسیاری از مرورگرها پشتیبانی نمی شوند. بسیاری از طراحان و برنامه نویسان وب، به عمد 35 درصد از بازدید کنندگان و کاربران را نادیده می گیرند تا بتوانند افکتی را که مورد نظر دارند را پیاده سازی کنند. در برخی حالات، سایت بنظر صحیح کار می کند ولی کارایی لازم را ندارد. منوهای کرکره ای، المانهای مرسومی هستند که در برخی از مرورگرهای مرسوم، کار نخواهند کرد. طراحان خوب، معمولا لینک متنی را جایی در صفحه قرار می دهند تا کاربرانی که به منوها دسترسی ندارند بتوانند از سایت استفاده کنند. با اینکار، اکثریت کاربران، به آنچه مطلوب است خواهند رسید و مابقی نیز به کمترین بسنده می کنند.