Name Server ها قسمت بنیادی Domain Name System می باشند. وب سایتها با استفاده از نیم سرورها امکان استفاده از Domain Name ها را به جای آی‌ پی آدرس‌ها (که بخاطر سپردن آنها بسیار دشوار است) می دهند.

از ابزار whois lockup برای آگاهی از نیم سرورهای ست شده برای یک دامین استفاده می شود.

برای هر دامین در هنگام ثبت باید حداقل دو name server ست گردد. این نیم سرورها به طور معمول به صورت ns1.servername , ns2.servername می باشند که به جای server name نام سرور مربوطه قرار خواهد گرفت. اولین نیم سرور به عنوان primary و دومی به عنوان بک آپ نیم سرور اولی (زمانیکه اولین نیم سرور در دسترس نباشد) قرار می گیرد.

به طور کلی ارتباط بین دامین و هاست توسط name server صورت می پذیرد.

Name server های ست شده روی یک دامین ، به DNS سرورهایی اشاره داشته که Zone مربوط به دامنه در آن قرار دارد، لذا امکان یافتن آی پی آدرس های معادل هر رکورد به راحتی انجام خواهد شد. بنابراین کاربران می توانند با وارد نمودن نام (به جای وارد نمودن آی پی های مربوطه) به وب سایت و ساب دامین ها دسترسی داشته باشند.

به عنوان مثال با وارد نمودن نام دامین www.taktaweb.ir در مرورگر (با توجه به اینکه DNS های این دامین روی ns1.taktaweb.ir , ns2.taktaweb.ir ست شده است) درخواست مربوطه به DNS سرورهای اشاره شده ارسال و از طریق رکورد www (موجود در zone مربوط به taktaweb.ir) آی پی وب سایت یافت خواهد شد و با ارسال درخواست به وب سرور مربوطه، سایت (در صورتیکه مشکلی وجود نداشته باشد) لود خواهد شد.